De hoogte van de wereldprijs voor goud wordt wel eens gezien als een graadmeter voor de economie. In het bijzonder het vertrouwen in de wereldeconomie.
Mijn vader, evenals zijn vader produceerden al sinds 1919 juwelen in goud en zilver. Voor hen was goud materiaal waar mooie producten van werden gemaakt.
Met het team van een dertigtal goudsmeden en medewerkers werden juwelen gemaakt voor de groothandel in Nederland en daarbuiten.
Ik zie nog voor mij dat de stalen weeg-trommels met halffabrikaten in de ochtend werden gewogen en aan de goudsmeden uitgedeeld.
Op het einde van de dag werden de bewerkte juwelen wederom gewogen, om vervolgens in de kluiskamer te worden opgeborgen.
Zo werd het “verwerkingsverlies” gecontroleerd. Goud was immers kostbaar.
Als werkvoorraad was er altijd een behoorlijke voorraad baar goud aanwezig. Als kleine jongen was ik meer onder de indruk van het gewicht van zo’n klein broodje goud dan van de waarde.
Dat zou nu anders zijn.
De waarde van goud was tot 1971 gekoppeld aan US dollar. Met zo’n 1600 dollar per kilo in 1971 ging de koers vanaf toen snel opwaarts.
In 10 jaar tijd was deze het tienvoudige waard. En sinds 2006 zien we de koers van goud met tussenpozen stijgen tot nu ruim € 52.000 per kilo.
In vergelijking met een pakje roomboter, in 1970 € 0,90 en nu € 2,05
Dit zegt veel over waardering van het geld, het vertrouwen in de wereldeconomie en over de gestegen rijkdom.
Er is mij geen voorspelling bekend waarin dit werd voorzien toen de ontkoppeling tussen valuta en goud in 1972 werd doorgevoerd.
Het geeft eens te meer aan dat het aandeel van de waarde van goud in juwelen en horloges een belangrijke factor spelen in de waardering.
Met andere woorden, als de waarde van het goud toeneemt, is het duidelijk dat de waarde van het juweel of horloge ook toeneemt.
Daar worden ik, maar ook mijn cliënten, dagelijks mee geconfronteerd. En dan denk ik vaak terug aan de weeg-trommels van de goudsmeden…